''Pan Wilk i tajemnice tajemnic'' - Jarosław Wilk

Majówka należy już właściwie do zamierzchłych czasów, ale przez to, że ciągle jestem w tyle z pisaniem recenzji, dopiero dziś mogę wrzucić posta na temat książki, która umilała mi długi weekend, a był to drugi tom opowiadający o losach tytułowego Pana Wilka.

Pan Wilk to postać, za którą można nie przepadać, ale mimo wszystko chce się o niej czytać. Momentami wzbudza w czytelniku mieszane uczucia, ale nawet, jeśli nie podziela się jego opinii ani nie popiera zachowań, które sobą reprezentuje, to jego przemyślenia intrygują na tyle, że zostaje się z nim do końca książki. Ja poczułam do niego nić sympatii, a po pierwszym tomie czułam niedosyt, więc ucieszyłam się, gdy pojawiła się możliwość przeczytania kontynuacji.

W tej części Pan Wilk musi uporać się z myślą, która w pewnym wieku dopadnie chyba każdego człowieka. Staje on przed bolesną świadomością upływającego czasu, tego, że może go nie wystarczyć na załatwienie wszystkich spraw oraz faktu, ile jeszcze ma do zrobienia. Jako czterdziestoczteroletni mężczyzna po przebyciu wyboistej drogi, poznaczonej między innymi rozpadem związku, narodzinami córki i licznymi, seksualnymi ekscesami, zdał sobie sprawę z wciąż dokuczającej mu samotności. Przeżyte sytuacje wywarły na nim wpływ; bohater zaczyna dobierać kobiety nie tylko ze względu na ich urodę czy bardzo młody wiek. Traktuje je w inny sposób, niż dotychczas. Wyraźnie zmienia swój stosunek do celu spotkań, rzadziej zmierzają one do zaspokojenia żądzy, a coraz częściej Wilk upatruje w kobietach partnerek do rozmów. Odniosłam wrażenie, że podświadomie szukał następczyni godnej Jej.

Tytułowe tajemnice tajemnic nie są rzuconym na wiatr masłem maślanym. Od pierwszych stron można czuć klimat zagadki, niewiadomej o metafizycznym podłożu, która trzyma w niepewności do samego końca. Rozdziały podzielone są w sposób przemyślany, a sama akcja buduje napięcie oraz skłania do refleksji. Mniejsza ilość wyuzdanych łóżkowych scen oraz wulgaryzmów pozytywnie wpłynęła na odbiór treści.

Znalazłam też kilka fragmentów, które robiły duże wrażenie i przemawiały do mnie, jako do czytelniczki. Żeby nie zdradzać zbyt wiele, wypiszę tylko swoich trzech faworytów:
                                                                     "Ludzie to bezkresny horyzont zdarzeń."
                                                            "Największym oszustwem życia jest jego długość."
     "Najważniejszy dzień w życiu człowieka to dzisiaj. Wczoraj już było, jutra jeszcze nie ma, a każde dzisiaj może być ostatnim."

Podsumowując, ta część zrobiła na mnie dużo lepsze wrażenie, niż tom pierwszy, dlatego z niecierpliwością czekam na zapowiedziany na wrzesień ciąg dalszy losów Pana Wilka.

Jeżeli zainteresowała was ta pozycja, zapraszam po jej fragmenty (lub po zakup całości) na stronę internetową autora, a także jego facebookowy profil.

Post udostępniony przez @czytelnicze.recenzje 9 Maj, 2017 o 11:53 PDT

wydawnictwo: Pro-Wizja

data przeczytania: 05.05.2017

ocena: 9/10

  
Dziękuję autorowi za przysłanie książki.

~*~

źródło okładki: empik.com